In haar essaybundel Genoeg nu over mij (Nijgh & Van Ditmar) put ze achteloos uit een enorm arsenaal aan boeken, films en series om een gedachte te illustreren. Niet per se om een punt te maken, want Pruis hoeft niet zo nodig te scoren, maar om op haar aarzelend-erudiete manier grote en kleine kwesties te beschouwen. IJdelheid, schaamte, ouderdom, de functie van kleding en de vrouwengrappen van Youp van ’t Hek (‘uitgenaaide mutsen in de overgangsklasse’). ‘Mijn ideale staat van zijn is zwijgen’, schrijft Pruis. Gelukkig geldt dat niet voor papier.