De achternaam in de titel van George Saunders’ eerste roman verwijst naar de zestiende president van de VS. En diens rouw om zijn zoontje Willie, in 1862 aan tyfus overleden, speelt er een centrale rol in. Maar een doordeweeks kostuumdrama-op-papier is Lincoln in de Bardo (De Geus) allerminst. Collages van citaten uit (fictieve) bronnen over Lincoln, zijn privédrama én dat van de Burgeroorlog worden afgewisseld door toneelscènes rond de bewoners van begraafplaats Oak Hill. Geesten-in-limbo (‘bardo’ is een daaraan verwante term uit het boeddhisme) die vertellen over hun eigen roerige verledens, terwijl ze nieuwkomer Willie intussen voor een vagevuurverblijf proberen te behoeden. Fantasievolle kolder en serieuze maatschappelijke thema’s komen samen in een virtuoos filosofisch spookverhaal.