Het is haast ondoenlijk Verdriet is het ding met veren (De Bezige Bij), het debuut van Max Porter, zo fantastisch te laten klinken als het is. Het een verslag noemen van de rouw(verwerking) van een vader en twee jonge kinderen na de plotselinge dood van hun echtgenote en moeder, kan de indruk wekken dat het sentimenteel of zelfhulpboekerig is. Maar zeg je dat het een veelstemmige novelle is, opgebouwd uit herinneringsflarden, fabels, prozagedichten en speelse literaire verwijzingen, met een symbolische sprekende kraai als één van de vertellers, dan klinkt dat weer hopeloos pretentieus. Ten onrechte, dus. Wat het wel is? Poëtisch en rauw. Pesterig geestig en ontroerend teder. Even erudiet en taalvirtuoos als verpletterend direct en toegankelijk. Een klein, ongrijpbaar boekje. Grootse literatuur.
Ongrijpbaar