Dat Jonathan Coe in zijn nieuwe roman Nummer 11 (De Bezige Bij) leden van de familie Winshaw opvoert, zal trouwe lezers doen opveren. Om die kwaadaardige clan draaide immers zijn briljante satire over het Thatcher-tijdperk What a Carve-Up! (1994). En, inderdaad, dit ‘vervolg’ is eveneens een staat-van-de-natie-roman, waarin Coe zijn gifpijlen richt op de jaren nul van Blair en Cameron. Geestige gifpijlen? Bij vlagen zeker. In vijf verweven verhalen veegt hij vakkundig de vloer aan met sadistische realitysoaps en twittergescheld, populistisch rechtse tabloidcolumnisten en het schaamteloze graaien van de superrijken, terwijl de gewone man naar de voedselbank moet. Maar op den duur wordt het resultaat, hoe onderhoudend ook, ongeveer even voorspelbaar als voornoemde doelwitten. Met een deus-ex-machina- finale als onbedoeld hilarische anticlimax.
Gifpijlen