‘Hij studeerde,’ meldt een niet op de achterflap afgedrukt auteursbiografietje, ‘aan de kunstacademie en de toneelschool en is werkzaam als kruidenteler en tuinman’. Volgende zin: ‘Grond (De Bezige Bij) is zijn debuut.’ Beknopt, verrassend en aards, net als veel van deze poëzie. De ‘verteller’ mijmert toegankelijk over het vaderschap, liefde en vergankelijkheid; speelt met rijm in klank en betekenis (‘Er waren dagen met uren als een / melkgebit, ik wisselde van vrouw’). En op zijn melancholieke, beeldende best is hij, uiteraard, wanneer hij zijn blik op de natuur richt: ‘Een weids grasland en ik zit op de rand – / vier elzen in het midden naast elkaar / verleiden met hun katjes maart.’