Dichter Hans Sleutelaar vertelde me eens dat kunstenaar Jan Schoonhoven elke werkdag genoot van zijn treinreis van Delft naar Den Haag. De reis was altijd anders. Ik moest aan dat verhaal denken toen ik de voortreffelijke biografieschets van Sandra van Beek las: Ik een nieuwe Mondriaan? Ik ben een ouwe Schoonhoven! (Free Musketeers). De kunstenaar, die ook toen hij beroemd was bij de PTT bleef werken, kende de oude stad van Vermeer zo goed, was zo verknocht aan elk steentje, elke gevel, de kerken, de hekwerken dat hij ze als een nieuwe Mondriaan omtoverde tot witte papieren reliëfs. ‘There is a joy in repetition,’ zong Prince. Vreugde ja, maar er schuilt ook vrijheid in, zoals Schoonhoven ervaarde tijdens zijn treinreizen en toonde in zijn werk.
Sandra van Beek
'Ik een nieuwe Mondriaan? Ik ben een ouwe Schoonhoven!'
Verschenen bij Free Musketeers,
juni 2014, 174 bladzijdes