Ben je een loser als je als veertiger graag boeken leest over vijftienjarigen? Misschien, maar dat risico neem ik graag zodra zich een nieuwe John Green aandient.

Ben je een loser als je als veertiger graag boeken leest over vijftienjarigen? Misschien, maar dat risico neem ik graag zodra zich een nieuwe John Green aandient. John Green is een van de beste, fijnste, leukste en slimste Young Adult-schrijvers die er rondlopen. Gelukkig vinden niet alleen veertigers dat, maar ook de adolescenten over wie hij zo graag schrijft: jongeren die slim en ad rem zijn en die er om die reden net niet helemaal bijhoren. Ze houden bijvoorbeeld van boeken lezen, wat voor een zestienjarige in Amerika nog ongebruikelijker is dan hier.

Vorig jaar mocht John Green een paar maanden in het schrijvershuis aan het Amsterdamse Spui wonen. Hij vertelde toen dat er in zijn eigen woonplaats, Indianapolis, een stad met meer dan een miljoen inwoners, geen enkele fatsoenlijke boekhandel te vinden was. Hier keek hij vanuit zijn tijdelijke raam uit op maar liefst vier fantastische boekwinkels, waaronder twee Engelstalige. Hij kon zijn geluk niet op.

Zijn nieuwe boek, Een weeffout in onze sterren, draagt de sporen van zijn verblijf in Amsterdam. Hoofdpersoon is Hazel, een meisje van zestien met terminale schildklierkanker dat sinds ze is opgegeven weinig anders doet dan boeken lezen en naar herhalingen van America’s Next Top Model kijken. Op een praatgroep voor lotgenoten waar ze van haar moeder per se naartoe moet, ontmoet ze Augustus, die botkanker heeft gehad en sindsdien een been mist. Ze raken aan de praat, vinden elkaar leuk, en wisselen hun lievelingsboeken uit. Dat van Hazel heet Een vorstelijke beproeving en is geschreven door een Nederlandse schrijver: Peter van Houten. Ook Augustus raakt in de ban van dit raadselachtige boek en samen besluiten ze naar Amsterdam te gaan om de schrijver op te zoeken.

‘Even later zei hij: “Als je naar het Rijksmuseum zou gaan, wat ik echt graag had gewild – maar wie houden we voor de gek, we kunnen allebei niet door een museum lopen. Maar goed, ik heb de collectie online bekeken voordat we hierheen kwamen. Als je erheen zou gaan, en hopelijk gebeurt dat ooit nog eens, zou je heel veel schilderijen zien van dode mensen. Je zou Jezus aan het kruis zien, en je zou een vent zien die met een mes in zijn hals wordt gestoken en je zou mensen zien sterven op zee en in een veldslag, en een hele rij martelaren. Maar. Niet. Een. Enkel. Kanker. Kind. Niemand die het loodje legt door de pest of de pokken of de gele koorts. Want ziekte brengt geen roem. Ziekte heeft geen betekenis. Er valt geen eer te behalen aan ergens aan doodgaan.”’


John Green schrijft niet alleen geweldige boeken, hij maakt ook absurde filmpjes, samen met zijn broer Hank. Kijk daarvoor eens op deze website, en treedt het universum van John Green binnen. Je wilt er niet meer weg.