Niet elke schrijver kan zich geloofwaardig in de andere sekse verplaatsen, alleen daarom al kunnen we Een uitzonderlijke vrouw (Arbeiderspers) van Vlaming Christophe Vekeman een geslaagde tour de force noemen. Hoofdpersoon van deze tragikomedie is Gwen, die we zo’n beetje vanaf haar eerste tand volgen. Met veel vaart denderen we door haar jeugd en puberteit heen, grinnikend om rake typeringen (‘Ze had een gerecht bereid dat uit sojascheuten, rijst en iets wat “tofu” heette bestond, en dat nóg minder lekker was dan de steevast rond een royale portie bloemige aardappelen georganiseerde troep die zij tot voor kort (...) dagelijks klaargemaakt had’) en geestige dialoogjes (‘Je praat de laatste tijd zo Hollands, ja. Waarom doe je dat? “Nou” hier, en “nou” daar, en “nou, nou ja”: het lijkt hier wel de Vara soms.’) Steeds benieuwder raken we naar wat het leven Gwen zal brengen, maar gaandeweg zakt deze verrukkelijke Vlaamse soufflé toch een beetje in, omdat onze heldin welbewust kiest voor platte schoenen en een nieuwbouwhuis. Desondanks een heerlijke roman.
Niet elke schrijver kan zich geloofwaardig in de andere sekse verplaatsen, alleen daarom al kunnen we 'Een uitzonderlijke vrouw' van Vlaming Christophe Vekeman een geslaagde tour de force noemen.