Een boek als dat van de Amerikaan Andrew Natsios lees je voor een kijkje in de keuken van de diplomatie. Natsios was vanaf 2001 in verschillende functies betrokken bij de crisis in Soedan, o.a. als Speciaal Gezant van president George W Bush toen de crisis in Darfur speelde. Hij was ook betrokken bij de onderhandelingen tussen Noord en Zuid die in 2005 tot een vredesakkoord leidde en in 2011 tot de afscheiding van Zuid Soedan. De meest opmerkelijke `bekentenis’ is dat er helemaal geen sprake was van genocide in Darfur, zoals Bush en regeringsvertegenwoordigers de misdaden noemde. Natsios gebruikte de term ook `omdat het mijn taak was me aan regeringsbeleid te houden.’
Bush & co waren onder druk gezet door actiegroepen onder andere uit christelijke kring, maar de terminologie en de harde opstelling van Amerika `maakten het moeilijker een diplomatieke oplossing te vinden.’ President Omar Al Bashir overwoog niet mee te doen aan de verkiezingen van 2006 in Soedan, zo valt te lezen, maar de aanklacht van het Internationale Strafhof in Den Haag, onder andere voor genocide, noopte hem aan de macht te blijven en de verkiezingen te vervalsen om arrestatie te voorkomen. Andere inkijkjes: in 2007 trokken Zuid en Noord bijna opnieuw ten strijde en had Khartoum het plan een grote slachting uit te voeren onder ontheemden uit het zuiden; de meeste bombardementsvluchten in Soedan worden uitgevoerd door huurlingen, omdat Bashir zijn eigen leger niet vertrouwd; Bashir en vertrouwelingen hebben vastgoed gekocht in Iran, Maleisië en de Golf Staten, als uitwijkmogelijkheid mocht het regime vallen; een Zuid-Afrikaans beveiligingsbedrijf heeft een keten van ondergrondse wapenopslagplaatsen en versterkingen gebouwd om een aanval op de hoofdstad af te kunnen slaan. Maar het meest gevoelige zal Natsios niet vermeld hebben.
Een boek als dat van de Amerikaan Andrew Natsios lees je voor een kijkje in de keuken van de diplomatie.