In Nederland hebben we fantastische schrijvers, maar onze zuiderburen kunnen er ook wat van. Amai, lees ook eens een boek van een Vlaming!

Iemands lief

Bart Moeyaert

Tien jaar geleden schreef Bart Moeyaert op verzoek van violist Janine Jansen Iemands lief (Querido), een vrije verzenbewerking van het libretto van Igor Stravinsky’s muziektheaterstuk L’Histoire du soldat, eenmalig uitgevoerd tijdens het Internationaal Kamermuziek Festival Utrecht. Dat onder meer het Antwerp Symphony Orchestra het dit najaar speelt, is aanleiding voor een fraaie (her)uitgave.

Moeyaerts tekst is het faustiaanse sprookje van Benjamin Popov, een soldaat die tijdens een verlof zijn viool (en ziel) verkoopt aan Beëlzebub-in-vermomming, in ruil voor een, eh, waarzeggend boek. Een deal die hem uiteraard veel geld en weinig geluk oplevert. (‘De toekomst is een hemelbed./Wie heeft het in de hel gezet?’) De gloednieuwe zwart-witillustraties van Peter Van den Ende zijn, stemmig en sinister, verduiveld mooi.

► in 2019 was Bart Moeyaert te gast bij Nooit Meer Slapen

Een uitzonderlijke vrouw

Christophe Vekeman

Niet elke schrijver kan zich geloofwaardig in de andere sekse verplaatsen, alleen daarom al kunnen we Een uitzonderlijke vrouw (Arbeiderspers) van Vlaming Christophe Vekeman een geslaagde tour de force noemen. Hoofdpersoon van deze tragikomedie is Gwen, die we zo’n beetje vanaf haar eerste tand volgen. Met veel vaart denderen we door haar jeugd en puberteit heen, grinnikend om rake typeringen (‘Ze had een gerecht bereid dat uit sojascheuten, rijst en iets wat “tofu” heette bestond, en dat nóg minder lekker was dan de steevast rond een royale portie bloemige aardappelen georganiseerde troep die zij tot voor kort (...) dagelijks klaargemaakt had’) en geestige dialoogjes (‘Je praat de laatste tijd zo Hollands, ja. Waarom doe je dat? “Nou” hier, en “nou” daar, en “nou, nou ja”: het lijkt hier wel de Vara soms.’)

Steeds benieuwder raken we naar wat het leven Gwen zal brengen, maar gaandeweg zakt deze verrukkelijke Vlaamse soufflé toch een beetje in, omdat onze heldin welbewust kiest voor platte schoenen en een nieuwbouwhuis. Desondanks een heerlijke roman.

Confituurwijk

Femke Vindevogel

‘In iedere vrouw zit iets goeds,’ zegt de nieuwe buurman van Marie. ‘Maar je moet het er wel zelf insteken. Woehahaha!’

Welkom in de Confituurwijk in Gent, waar de jonge Marie De Geest noodgedwongen moet gaan wonen nadat haar vader, een geliefde maar drankzuchtige huisarts, zelfmoord heeft gepleegd. In haar kale huis speelt Marie blokfluit. Tot ongenoegen van de nieuwe buurman, pa Vetstaart. Eigenaar van acht honden, een helse koekoeksklok en vader van zes kinderen van wie er vier dubbele kinderbijslag krijgen ‘omdat ze achterlijk zijn’.

Vermakelijk? Zeker. Maar Femke Vindevogel blijft in Confituurwijk (Van Oorschot) niet hangen in clichés over het harde leven in een Vlaamse achterstandswijk. Wat karikaturen lijken, worden gaandeweg mensen om van te houden.

 

Brood

Elvis Peeters

Aan een boek van Elvis Peeters beginnen is geen onverdeeld genoegen.Weinig schrijvers zijn in staat wreedheid zo te beschrijven dat die fysieke weerzin oproept. In Brood (Podium), zijn nieuwste roman, groeit een jongen op in oorlogsgebied. Moeder en de drie jongsten vluchten, de rest blijft achter omdat het geld op is. Het gevaar sluipt steeds dichterbij totdat er geen andere mogelijkheid meer is.

De jongen vlucht met vader en broers, maar raakt hen onderweg kwijt. Zijn leven is een aaneenschakeling van kou, pijn en honger. In zijn tas alleen nog een droge korst brood die hij niet aanraakt. ‘Wanneer ik ze opat, wist ik: daarna komt er niets meer. Ik at niet op krediet. Ik belegde in hoop.’

De Slembroucks

Peter Theunynck

Twee zoons van een rijwielhersteller uit de Vlaamse Westhoek proberen zich in de jaren vijftig los te maken uit het ouderlijk milieu en de benauwende katholieke moraal van die jaren.

Gust wordt uiteindelijk schrijver en Anton concert-pianist, na veel dolingen en dwalingen als gevolg van Amor en een lang verzwegen familiegeheim dat het gezin blijft teisteren. Het romandebuut De Slembroucks (Wereldbibliotheek) van dichter Peter Theunynck mag bijzonder heten omdat de auteur in amper 160 pagina’s op ingenieuze wijze een heuse familiekroniek opdist. Plastisch Vlaams, vlotte dialogen en onverwachte wendingen een filmscenario waardig houden de vaart erin. Het happy end nemen we op de koop toe. Mooiste zin: ‘De Buddenbrooks, dat zijn de Slembroucks in het groot’.

Het zusje van de buurvrouw

Margot Vanderstraeten

Als Het zusje van de buurvrouw (Angèle) niet van Margot Vanderstraeten was geweest, hadden we het niet eens opengeslagen.

Want een verhaal over een Marokkaanse anorexiapatiënte, verpakt in een raamvertelling, klinkt als nogal gekunsteld. Vanderstraeten, die succes heeft met Mazzeltov, over een orthodox-joodse familie in Antwerpen, verplaatste zich voor dit boek opnieuw in een cultuur die even dichtbij als ver weg is. Psychische problemen worden in Marokkaanse gezinnen vaak niet herkend, of simpelweg ontkend. Zo kan Nadja haar anorexia lang verbergen. Haar moeder heeft nog nooit een kind meegemaakt dat vrijwillig honger lijdt. ‘Zulke kapsones bestaan in haar land niet.’ Zus Zaida is de enige die het gevaar ziet. Gebaseerd op gesprekken met patiënten, familieleden en hulpverleners.

► bij Brommer op zee sprak Margot Vanderstraeten over haar nieuwste boek Minjan.

voor meer boekenlijstjes