Het portret van schrijver Willem Frederik Hermans van regisseur Erik Lieshout is nog tot en met a.s. zondag online te zien. De documentaire bestaat uit interviews met Hermans op verschillende locaties in Parijs. Kijken dus.

In de VPRO-documentaire Ik verlang naar niets dat voorbij is terug (uit 1989) komen alle cruciale gebeurtenissen, kwesties en stokpaardjes aan bod: de zelfmoord van zijn zuster, de rechtszaak naar aanleiding van Ik heb altijd gelijk, zijn vertrek uit Groningen als lector fysische geografie (lees Onder professoren), Multatuli, Ter Braak en Du Perron, 'mijn grote literatuurgeschiedenis’ Mandarijnen op zwavelzuur, Piet Grijs (‘kan niet eens een woord in een woordenboek opzoeken'), de warme belangstelling voor uitvindingen en machines ('mensen kun je niet repareren'), 'Jung is onleesbare onzin', het fenomeen wraak en nog veel meer, onderbroken door lange shots waarin de in net pak gestoken schrijver peinzend en vreugdeloos voor zich uit staart – dit ben ik: scheppend nihilisme, agressief mededogen, totale misantropie. De niet aflatende angst om tekortgedaan te worden, onder een 'massieve solidariteit van de dommen' en door gevaarlijke gekken omringd.

De documentaire werd gistermiddag op Holland Doc 24 uitgezonden en maakt deel uit van de serie Oude bekenden. Daarin delen zes historici hun fascinatie voor persoonlijkheden die niet alleen de twintigste eeuw mede vorm hebben gegeven, maar ook een grote rol zijn gaan spelen in hun eigen leven.

Zondag was de beurt aan historicus en schrijver Ewoud Kieft. 'Baldadig, aandoenlijk, cynisch, kwetsbaar, overgevoelig, bovenmatig intelligent. Hyperbewust en melancholiek.' Zo omschrijft Kieft zijn held Willem Frederik Hermans. Bekijk ook zijn introductie die aan de documentaire Ik verlang naar niets dat voorbij is terug vooraf ging.