Nauwelijks na te vertellen, dat boek. Sterne zou je de eerdte avangardist van de wereldliteratuur kunnen noemen. Hij speelde met manieren van vertellen, met genres, met typografie, met alles waarmee te spelen viel. Zijn Tristam Shandy maakte destijds veel indruk, ook in Nederland. Het boek verscheen hier voor het eerst in 1779, onder de titel Het Leven en de Gevoelens van Tristram Shandy (het laatste deel verscheen in Engeland in 1767) en was zeer succesvol. Nicolaas Beets, bijvoorbeeld, rekende Sterne tot zijn favorieten. Jaren later schreef Multatuli over Tristam Shandy in zijn Ideeën: ‘Van Sterne gesproken, 't zal zeker menigen lezer verwonderen als ik verzeker eerst zeer onlangs - en zonder onmatig genoegen - z'n Tristram Shandy gelezen te hebben. Ik wou even in 't voorbygaan zeggen dat de eigenaardige verdiensten van 'n bokkesprong niet in 't springen ligt, maar in 't neerkomen op alle vier. 't Komt me voor dat Sterne wel eens ombuitelt.’
Driehonderd jaar geleden werd Laurence Sterne geboren, meest bekend van zijn boek 'The Life and Opinions of Tristram Shandy’. De Engelse krant The Guardian wijdt nu een kwis aan de auteur.
Conrad Busken Huet memoreert in de negentiende eeuw nog een anekdote over Sterne: ‘Eene dame verweet eens aan Sterne, dat in zijn Tristram Shandy zoo vele onvoegzame tooneelen voorkwamen. “Mevrouw,” antwoordde hij zonder dralen, wijzend naar een driejarig knaapje dat in paradijskostuum over het tapijt rolde, “ziedaar mijn boek: even naakt, maar ook even onschuldig.”’
Het maken van de kwis zal veel Nederlandse lezers zwaar vallen. Toch proberen? Kijk hier.
Het citaat van Erasmus luidt in vertaling: 'In het geval kwaadaardige mensen menen dat mijn grappen te lichtzinnig zijn voor een geestelijke, of te scherp voor een christen - niet ik, maar Democritus zei het.'