Pal voor Crossing Border plaatst oprichter Louis Behre een knipsel uit de Haagsche Courant op facebook. Het festival is ondanks de crisis uitverkocht, meldt Cees Debets. Tussen de acts die hij op het festival aanbeveelt, staat ‘vanuit de Haagse underground Dorien Meijsing’.
De Haagse underground, dat klinkt naar de Italiaanse Riviera of de Spaanse Burgeroorlog. Honey, take me to the Haagse underground. Er zijn weinig dingen waarvoor je me midden in de nacht mag wakker maken, de Haagse Underground is er een van.
De Haagse Underground, waar vind je die? Den Haag heeft geen metro maar een tramtunnel van precies twee haltes. Daar hebben ze tien jaar over gedaan om die te graven en gereed te maken, telkens liep de tunnel onder water. De Haagse Tramweg Maatschappij (HTM) werd wel de Haagse Zwemweg Maatschappij genoemd. Rotterdam is gebombeerd in de oorlog, Den Haag bombardeert zichzelf, weet iedere taxichauffeur je te vertellen. Het begon met een hoge maar ranke toren naast Centraal Station, in de volksmond de pik van Duyvesteijn genoemd: in de blauwe eikel bovenin zit een Chinees restaurant. Haagse stedenbouwkundige ambities, er klinkt een wrang soort seksualiteit in door: toen wethouder Adri Duyvesteijn het veld moest ruimen vanwege de rel rond het nieuwe stadhuis, heette zijn plaatsvervanger Noordanus.
De Haagse underground, die is natuurlijk gedocumenteerd in het cassettebandje When I want Haks I call the candyman van de Haags-Hongaarse formatie Saló Mentale, vernoemd naar de toetsenist Jan-Kees Haks wiens vingers niet alleen tussen de nummers maar ook tijdens de breaks naar het zakje snoep naast de elektrische piano afgleden. De Haagse underground dat is de legendarische en epische LP 5, 4, 3, 2, 1…. 0 van Trespassers W, met nummers over Edvard Munch, Leni Riefenstahl en de idiotie van de Department store. Wat nou crisis, in Den Haag is het toch altijd al crisis?
De Haagse Underground, hoe klinkt die in 2013? Dorien Meijsings muziek klinkt als tingeltangel, klassiek met verwijzingen naar de Indonesische Gamelan. Ook dit is niet vreemd: de Haagse underground is altijd geïnfiltreerd geweest door studenten van het Conservatorium. Dorien Meijsing staat op het podium van The Palace met op een tafel een ronddraaiende koker, een soort dream-machine, en op de andere zo’n muziekmachientje als kinderen wel krijgen, met een hengeltje eraan, een soort minidraaiorgel. Daar doet ze telkens een ander stuk papier in met haar composities, ruimtelijk klokkenspel. Het klinkt ingetogen, haast magisch. Het enige dat gebeurt op het podium is dat Dorien Meijsing met haar duim en wijsvinger aan het hendeltje van het machientje draait. Verder niets. Tussendoor zegt ze in onvervalst plat Haags de titels: Tom-Tom, of De illusie, vernoemd naar een heel mooi pand dat er niet meer is. Ze bedoelt realiseer ik me de Casuaristraat pal om de hoek bij de Koninklijke Schouwburg. Natuurlijk is het kraakpand er niet meer, dit is Den Haag, hier hoort alles te mislukken en onvindbaar te raken. Iemand moest ooit eens het handboek How to talk your way into the Haagse undergound schrijven.
Op het eind vraagt Dorien of ze nog tijd heeft. Drie minuten, krijgt ze te horen. Effe flink doorzwengelen, zegt ze dan en presentator Erik Jan Harmens vraagt of hij haar misschien erbij kan helpen.
Het is een bijzondere act op Crossing Border. Een meer reguliere podiumbezetting vormt de band Mighty Oaks uit Berlijn: zang, bas, gitaar en drums. Ook de invloeden van de band klinken bekend, maar ze zijn op een bepaalde manier anders gemengd dan je gewend bent. De zanger heeft ook een akoestische gitaar en de elektrische gitarist een mandoline en de drummer pal achter zijn hi-hat een toetsenbord. Ze komen uit vier landen en klinken zoals het multipolaire Berlijn, een Amerikaanse zanger met een rood puntmutsje, een Italiaanse bassist, een Engelse gitarist en die Duitser die drumt speelt en natuurlijk toetsen. Na afloop van hun optreden gaat zowel in Enschede als Berlijn het puntmutsje even af. Niet voor lang.
We vroegen een aantal schrijvers een optreden te kiezen tijdens CB en daar over te schrijven. Erik Lindner vroeg zich af hoe de Haagse Underground anno 2013 klinkt en ging kijken bij Dorien Meijsing. En hij zag de Berlijnse band Mighty Oaks.