Zijn bundel Songs of Innocence had Blake al geschreven toen hij in 1800 zijn intrek nam in the cottage. Zijn beroemde gedicht The Echoing Green is dus niet hier ontstaan. Maar het is wel het huis waar Blake en zijn vrouw Catherine elkaar hebben voorgelezen uit Paradise Lost van Milton. Naakt, naar het schijnt.
Blake verliet zijn huis weer toen hij door iemand uit de plaatselijke bevolking beschuldigd werd van het beledigen van de koning. Het bewijs was dermate dun dat hij werd vrijgesproken, maar de lol was eraf. De man die hem had beschuldigd duikt later op in illustratie die Blake maakte bij zijn gedicht Jerusalem.
Het complete verhaal over Blakes huis is te vinden bij The Guardian.
The Echoing Green
The sun does arise,
And make happy the skies;
The merry bells ring
To welcome the Spring;
The skylark and thrush,
The birds of the bush,
Sing louder around
To the bells’ cheerful sound;
While our sports shall be seen
On the echoing green.
Old John, with white hair,
Does laugh away care,
Sitting under the oak,
Among the old folk.
They laugh at our play,
And soon they all say,
‘Such, such were the joys
When we all—girls and boys—
In our youth-time were seen
On the echoing green.’
Till the little ones, weary,
No more can be merry:
The sun does descend,
And our sports have an end.
Round the laps of their mothers
Many sisters and brothers,
Like birds in their nest,
Are ready for rest,
And sport no more seen
On the darkening green.