Een zwoel kijkend meisje met een lolly of ijsje in haar mond. Zo werd Lolita herhaaldelijk op de omslag van Nabokovs klassieker afgebeeld. Een stereotype dat geen recht doet aan de complexiteit van de roman. Voor 'Lolita: Story of a Cover Girl' gingen tachtig vormgevers de uitdaging aan om een geschiktere cover te ontwerpen.

Vladimir Nabokov was er aanvankelijk nadrukkelijk op tegen dat een meisje de omslag van Lolita zou sieren. In een brief aan GP Putnam's Sons, de eerste Amerikaanse uitgever van het boek (1958), schreef hij: I want pure colors, melting clouds, accurately drawn details, a sunburst above a receding road with the light reflected in furrows and ruts, after rain. And no girls.'

Van Lolita verschenen sindsdien bijna tweehonderd verschillende omslagen, maar geen een die aan de beschrijving van Nabokov voldeed. Nog erger, Lolita werd op de meeste covers weggezet als een jonge verleidster. Een groot contrast met het kwetsbare en beschadigde meisje waarover Nabokov schreef. Een misleidende beeldvorming die mede werd gevoed door Kubricks verfilming in 1962.

Het boek Lolita: Story of a Cover Girl bevat een aantal essays over de opmerkelijke covergeschiedenis van Nabokovs meest gevierde en controversiële roman. Tachtig grafisch ontwerpers werden gevraagd om - zonder bemoeienis van een marketeer - een omslag te maken, waarbij gebroken werd met het eenzijdige beeld dat er van Lolita is ontstaan.

The Millions publiceerde deze week een artikel, waarin John Bertram, een van de twee samenstellers van het boek, een voormalige art director vroeg, die voor twee Lolita covers verantwoordelijk was, om op het coververzoek van Nabokov te reageren: 'I completely agree with Nabokov on what I think is his main point: No little girls. On the other hand, his description of what he would like reads beautifully but would be a complete yawner as a cover. It is so non-specific that it could be the cover of almost any novel ever written. A question I like to ask myself when designing a cover is: “Can this be the cover for any other book?” The closer you get to a “yes,” the worse off you are.

There are two directions for this cover: either you take the title head on and go with some representation of Lolita, or you don’t. But be careful; the land of metaphor is filled with furrows and ruts and roads going off into the distance.'

Lolita: Story of a Cover Girl is vanaf morgen officieel verkrijgbaar. Aan de linkerzijde staan een aantal van de (denkbeeldige) covers die in het boek zijn opgenomen. Ik vraag me intussen af welke van deze ontwerpen Nabokov zou hebben goedgekeurd.