In 1969 werden verschillende universiteiten door studenten bezet om hun eis van medebeslissingsrecht kracht bij te zetten. 'De vrolijke revolutie', het romandebuut van Fons Strijbosch, beschrijft de bevlieging van een Nijmeegse student om aan die protesten deel te nemen.

In de loop van de jaren zestig werden in Nederland een aantal progressieve studentenorganisaties opgericht die zich lieten inspireren door het voorbeeld van de Franse Union Nationale des Etudiants de France (UNEF), een beweging die de belangen van de jeunes travailleurs intellectuels behartigde. Net als de Fransen beschouwden ze de student als 'intellectuele werknemer, met democratische en materieel-financiële rechten en maatschappelijke plichten'. Een belangrijke rol speelde de Nijmeegse psychologiestudent Ton Regtien, die in 1963 een serie artikelen in het Nijmeegs Universiteitsblad schreef waarin hij voor studieloon en democratisering van de studentenwereld pleitte. In datzelfde jaar richtte hij de Studentenvakbeweging (SVB) op.

In 1969 leidde de door de regering opgelegde hervorming van universiteiten tot talloze studentenprotesten in het land. De studenten eisten meer inspraak in studie- en bestuursaangelegenheden. Om deze eisen te bekrachtigen werden verschillende universiteiten door studenten bezet. Allereerst in Tilburg waar actievoerders zich ruim een week in de toenmalige Katholieke Hogeschool ophielden. De meest roemrijke bezetting vond plaats in Amsterdam, toen meer dan zeshonderd studenten vijf dagen lang het Maagdenhuis bezetten, het administratief centrum van de Universiteit van Amsterdam. In Nijmegen trokken studenten de aandacht met de bezetting van de universiteitsaula, die tot 'permanent diskussiesentrum' werd omgedoopt.

Het Nijmeegse protest vormt het decor van De vrolijke revolutie, het romandebuut van Fons Strijbosch, waar we in een van de personages de studentenleider Ton Regtien kunnen herkennen. Strijbosch, emeritus hoogleraar in rechtsantropologie aan de Radbouduniversiteit in Nijmegen, beschrijft hoe de hoofdpersoon en zijn vrienden zich laten meevoeren in de strijd voor 'wezenlijke veranderingen'. Ze hebben het idee dat er een nieuwe tijd aanbreekt, dat er geschiedenis wordt geschreven, en voelen de behoefte om daar deel van uit te maken. Een opwelling die slechts één zomer duurt.

Wim Brands sprak in Brands met Boeken met Fons Strijbosch naar aanleiding van de roman De vrolijke revolutie.