In de saloon van de Nederlandse literatuur trekt de kruitdamp op. Rond een pokertafel hangen W.F. Hermans, Gerard Reve, Harry Mulisch en Hugo Claus dood in hun stoelen, hun revolvers nog rokend in hun hand, nadat ze elkaar in een Mexican standoff hebben neergeschoten. Verspreid door de saloon liggen andere dode desperados van de Nederlandse letteren: Jan Wolkers, Heere Heeresma, Cees Nooteboom… O nee, die laatste reutelt nog. Dan kiert de deur van het toilet open. Een wat timide man die bezig is zijn gulp te sluiten, kijkt met verbaasde ogen naar de slachting die heeft plaatsgevonden. Het is ‘Lucky’ Remco Campert.
Is het toeval dat Campert als laatste van de grote literaire pistoleros is overgebleven? Volgens zijn boezemvriend Kees van Kooten is Campert iemand die nooit oud wordt. Gelukkig is hij ook iemand die niet jong is gebleven. Anders was de aan hem gewijde uitzending van Opium die vanavond wordt uitgezonden misschien nooit gemaakt. Daarin portretteert Cornald Maas de in 1929 geboren dichter en schrijver met medewerking van onder anderen Kees van Kooten, Jan Mulder, Alma Mathijsen en gitariste/ componiste Corrie van Binsbergen.
Een reden dat Campert de literaire saloon nog niet met de voeten vooruit heeft verlaten is misschien dat hij altijd zijn eigen weg is gegaan. Dat deed hij al toen hij als 21-jarige in Parijs zijn in een oplage van 25 exemplaren vervaardigde dichtbundel Ten lessons with Timothy op straat probeerde te verkopen. In 1951 debuteerde hij met de dichtbundel Vogels vliegen toch.
Hij hoorde bij de dichtersgroep der Vijftigers, maar was als de meest leesbare een lone star. Dat hij als enige van de Vijftigers door behoudende critici werd geaccepteerd, doorzag hij in een interview met Michel Maas in de Volkskrant uit 1995 als literaire politiek: ‘De boel uit elkaar halen door de een een beetje meer te prijzen dan de anderen.’ Hij brak bij het grote publiek door met proza: Het leven is verrukkulluk en Tjeempie of Liesje in luiletterland, een persiflage op pornografische romans waarin karikaturen van Nederlandse auteurs zijn verwerkt.
Er volgden veel vrouwen en verhuizingen, vruchtbare en dorre tijden. In 1995 terugkijkend concludeert hij: ‘Ik herken mezelf voortdurend, in al die gedichten. Ik merk aan de toon en ook de onderwerpen dat het met elkaar te maken blijft houden. Een beetje romantisch, wat ik dan ook meteen weer bestrijd, en een beetje maatschappelijk betrokken – de wereld wordt er altijd in toegelaten.’
Remco Campert overleefde menige literaire 'shoot out' door zichzelf te blijven. Aanstaande zaterdag staat Opium TV helemaal in het teken van Remco Campert.
Opium TV begint zaterdag om 22.35 uur op Nederland 2. Eerder dit jaar was Remco Campert te gast bij VPRO Boeken, deze uitzending is hieronder te bekijken.