In veel beschouwingen wordt steevast gewezen op het symbolische einde van het verhaal, waarin Frans Laarmans (Elsschots alter ego) en zijn ‘drie zwartjes’ tot de conclusie komen dat hun zoektocht naar de mysterieuze Maria Van Dam op niets uitloopt: ‘Zij is als een beeld dat men in ’t water ziet. Als men het grijpen wil is er niets. Of zoals de lichten in het moeras. Men kan ze nalopen, doch men achterhaalt ze niet.’
De luisterboekversie van Het dwaallicht wordt voorgelezen door Job Cohen.
In de Week van het Luisterboek kunnen we je enkele fragmenten laten horen van luisterboeken die op het punt van verschijnen staan. Zoals 'Het dwaallicht' (1946), de novelle waarmee Willem Elsschot zijn literaire testament zou hebben geschreven.