Dichter Pieter Boskma verloor in 2008 zijn vrouw aan borstkanker. Bijna vijfendertig jaar waren ze onafscheidelijk. Hij rekende in een interview zelfs uit hoe lang ze precies samen waren: 12.080 dagen. Na haar dood verscheen een dichtbundel van zijn hand over zijn rouwproces, 'Doodsbloei'. De rouw heeft de dichter achter zich gelaten: nu wil hij enkel nog over de liefde schrijven, zo spreekt Boskma zijn publiek in de Duitse Kerk toe.

GEZIEN
Pieter Boskma, Crossing Border, Duitse Kerk, 16 november 2012

LITERATUUR
De dichter Pieter Boskma is er een van het romantische soort. Dit jaar publiceerde hij Mensenhand, over het ontwaken van een godin, Hera, die de wereld moet ‘herscheppen’. Wie denkt dat herboren worden resulteert in een new-age-achtige lofzang, heeft het bij het verkeerde eind. Boskma mag zich dan op het mystieke richten, hij blijft aards. Zijn groot gevoel voor humor zet in ieder geval met beide benen op de grond: ‘Hera pakte haar mobieltje en keek of het bereik had. Zij glimlachte toen zij besefte dat zij dat immers zelf bepalen kon... “En er was bereik,” zei zij, en zie: er was bereik.’

PLUS
Allereerst staat de dichter op een fantastische locatie geprogrammeerd, in de Duitse kerk. Aangezien hij maar tien minuten spreektijd heeft, valt Boskma met de deur in huis: 'Ik begin met drie gedichten over de dood van mijn vrouw. Het is geen vrolijk werk, maar dat hindert niks. Dan zit de stemming er de rest van de avond goed in.' Het gegniffel van het publiek valt weg na zijn eerste woorden. Ademloos luisteren de toeschouwers naar zijn diepe Herman-vanVeen-stem, die de kerk tot aan de bovenste balken toe vult. 'Je as danste een moment op de zuidenwind en loste op boven het duin, als een traan in zee. Ik had het niet verwacht, maar het viel me mee: als ik hier voortaan kom, adem ik je immers in.' Zijn poëzie lezen is aangrijpend, maar met de mimiek en de dragende stem van Boskma erbij, is het werk nog vele malen indrukwekkender. De dichter eindigt zijn korte, maar krachtige optreden met een gedicht uit Mensenhand: 'Over niets wil ik het nog hebben dan de liefde. Een diepgaande gedachte, een onthutsende filosofie: niets waard zonder de liefde.'

MIN
Halverwege zijn performance komen diverse hooggehakte dames de zaal binnenstampen, zich niets aantrekkend van de stemming in de kerk. Erg storend, maar daar kan Boskma zelf niets aan doen. Het enige andere minpunt zou nog kunnen zijn dat tien minuten spreektijd veel te kort is voor een man van zijn statuur.

CONCLUSIE
Ondanks het korte tijdsbestek weet Boskma met zijn prachtige stem de toehoorders tot stilte te manen. Tien minuten lang kan men een speld horen vallen in de Duitse Kerk. De rouwgedichten die hij voordraagt uit de bundel Doodsbloei zijn indrukwekkend, en Boskma eindigt zijn tien minuten met een hoopvolle boodschap: enkel de liefde is belangrijk.

CIJFER:
8