Lydia Davis, één van de meest fascinerende schrijvers van dit moment, zit ineengedoken in haar stoel. Beleefd antwoordt ze op de ongeïnspireerde vragen van de interviewster. Bij de kleinste vonk in haar ogen hoopt het publiek op vuur, maar dat vuur blijft uit.

GEZIEN
Lydia Davis, Crossing Border, Queens, 17 november 2012

LITERATUUR
Aanvankelijk vooral bekend als de ex van Paul Auster, inmiddels dé Amerikaanse koningin van het experimentele proza. En dan met name het experimentele korte verhaal. Die duren soms niet langer dan één zin en zijn vaak ontroerend simpel van taal. Onlangs opperde ze een thriller te willen schrijven in de vorm van een boek over Franse grammatica. Niets is typerender voor Davis. Ze schreef reeds zeven verhalenbundels en een roman. Ook waagde ze zich als vertaler aan de werken van Proust en Flaubert.

PLUS
Als Lydia Davis eenmaal op gang is vertelt ze haar anekdotes zoals alleen zij ze kan vertellen. Op de vraag waarom ze Proust heeft vertaalt, antwoord ze: 'Om Proust te zijn. Om op vakantie te gaan, weg van mezelf.' Ook deelt ze met ons het heugelijke nieuws dat ze bezig is de verhalen van A.L. Snijders naar het Engels te vertalen. 'Toen ik hoorde dat de eerste Nederlandse vertaling van mijn verhalen was verschenen, dacht ik: Als ik naar het Nederlands wordt vertaald, waarom zou ik dan ook niet een Nederlandse schrijver naar het Engels vertalen.' Ze spreekt geen Nederlands, maar wel een beetje Duits. ‘En met een woordenboek kom je dan een heel eind. Maar daarvoor moesten het wel hele korte overzichtelijke verhalen zijn, zo kwam ik bij Snijders.'

MIN
Het probleem is alleen dat Davis in het halfuur durende interview maar vijf minuten werkelijk op dreef is, voor de rest houdt ze het gebruikelijke praatje dat je in alle interviews terug kan lezen. Blaam treft eerder interviewster Liddie Austen (journaliste bij RED Magazine) dan Davis zelf. In steenkolenengels stelt ze de ene dooddoener van een vraag na de andere. ‘Waarom schrijf je? Hoe autobiografisch is je werk?’. Geen cliché blijft ongemoeid.

CONCLUSIE
Lydia Davis spreekt in dit gesprek als een schaduw van zichzelf. Zonde. Want deze opzienbarende schrijfster loopt over van de goede verhalen, dat blijkt uit haar boeken, dat blijkt uit de meeste interviews die ze geeft. In dit interview kwam dat slechts sporadisch uit de verf.

CIJFER
5