‘My father resembled Beckett, not in genius, but in rage,’ begint Edna O’Brien het interview. En dat is niet de enige openhartige opmerking die de Ierse schrijfster zich vanavond zal laten ontvallen. Van haar boeken die werden verbrand tot haar liefdesleven, over elk onderwerp is ze even onbeschroomd. Dertig minuten lang hangt het publiek aan haar -keurig gestifte- lippen.

GEZIEN
Edna O’Brien, Crossing Border, Kings, 17 november 2012

LITERATUUR
O’Brien is bekend van onder meer de Country Girls trilogie. De serie gaat over Kate en Baba, twee meisjes die op het Ierse platteland opgroeien. Ze hunkeren naar vrijheid en gaan op zoek naar het 'echte leven'. In Ierland werd de boekenserie verboden. Men was in het pre-50-Shades-of-Grey-tijdperk niet gecharmeerd van de expliciete seksscènes. Onlangs verscheen een autobiografie van O’Brien, Country Girl, waarin de schrijfster haar bewogen leven uit de doeken doet. Het boek vormt de leidraad van het gesprek vanavond.

PLUS
Wat is er niet geweldig aan Edna O’Brien? De schrijfster is over de 80, in haar eigen woorden 'not a very glamorous age', maar vele malen gevatter dan dames half haar leeftijd. De auteur praat zoals ze schrijft. In prachtige volzinnen spreekt ze met interviewer Wim Brands over haar jeugd, haar liefdesleven, haar passie voor literatuur en haar haat-liefdeverhouding met Ierland. Zonder Ierland was ze naar eigen zeggen geen schrijfster geworden, maar: ‘It’s a haunting place, the mountains, the mist, the sea, the changing light... It gets inside you. The sorrow of the land is inside the people.’ Ze beschrijft het benauwende klimaat waarin ze opgroeide. Naakte paspoppen mochten niet in de etalage staan, want dat was onzedelijk. De dorpelingen hielden elkaar nauwlettend in de gaten. Ondanks de zware kost zorgt O’Brien dat de aanwezigen niet stante pede in een diepe depressie zakken. De kwieke dame is namelijk grappig, zelfs bij een schrijnende anekdote over de verbranding van haar boeken. In het dorp van haar jeugd circuleerden twee exemplaren van haar verbannen roman Country Girls. Op een dag sommeerde de priester de boeken bij hem te brengen, om ze vervolgens ritueel te verbranden. Haar moeder vertelt haar ontdaan: ‘Women fainted, Edna. It was horrible,’ waarop O’Brien antwoordde: ‘Well, I don’t know mom, maybe it was just the smoke.’

MIN
Helaas wordt het boeiende gesprek na dertig minuten abrupt onderbroken en afgerond. Aangezien er bijna een half uur zit tussen O’Brien en de volgende spreker, is het zonde dat haar niet wat meer tijd gegund wordt. Dat zou het publiek waarschijnlijk ook gewaardeerd hebben, gezien de vele zuchten van teleurstelling die door de zaal gaan.

CONCLUSIE
Edna O’Brien is een geweldig spreekster. Wim Brands hoeft maar twee vragen te stellen en de schrijfster buitelt van de ene interessante anekdote in de andere. Het gesprek maakt zeker nieuwsgierig naar haar autobiografie.

CIJFER
9