Van schrijvers-air heeft Ben Lerner weinig last. De man die op het podium zit, lijkt meer op een professor in de zoölogie dan op een van Amerika’s beste moderne dichters. Helder en bevlogen vertelt hij over zijn laatste project, een roman getiteld ‘Leaving the Atocha Station’. ‘In mijn boek zit geen ontwikkeling. Mijn hoofdpersonage begint met een verschrikkelijk karakter en eindigt met een verschrikkelijk karakter.’

GEZIEN
Ben Lerner, Crossing Border, VPRO Stage De Avonden, 16 november 2012

LITERATUUR
De 33-jarige Ben Lerner is één van de meest vooraanstaande dichters uit Amerika. Met zijn inventieve, vaak prozaïsche gedichten is hij het vleesgeworden weerwoord op de stelling ‘everything has been done before’. De teller staat op drie dichtbundels en een oneindig aantal prijzen. In 2006 maakte zijn bundel Angle of Yaw serieuze kans op de National Book Award. Dat smaakte naar meer. Verleden jaar verscheen de eerste roman van zijn hand, Leaving the Atocha Station. Wederom lof alom, Jonathan Franzen doopte het boek zelf tot zijn favoriet van het jaar.

PLUS
Het hoofdpersonage uit zijn roman mag een leugenachtige zak vol pretentie zijn, Ben Lerner zelf spreekt eerlijk en open over de kommer en kwel die een schrijver treft. ‘Als de worsteling te groot wordt overweeg ik soms te stoppen met schrijven. Dat lukt nooit. Taal bepaalt hoe ik naar de wereld kijk, taal is mijn leven. Soms ben ik stikjaloers op mensen die taal niet als constante uitdaging zien,’ zegt hij in het interview met Maarten Westerveen. En zo blijft het wijsheden regenen. Zijn belangrijkste levensles: ‘wantrouw je wantrouwen’. Hier spreekt een man die niet over één nacht ijs gaat. Het mag geen wonder heten dat zijn schrijverschap is begonnen als student creative writing aan Brown University.

MIN
Het enige dat zijn verhaal nog zou kunnen sterken is het voorlezen van enkele passages uit Leaving the Atocha Station. Dat idee komt niet in hem op. We moeten het boek zelf maar lezen.

CONCLUSIE
Niets heerlijker dan een schrijver die in begrijpelijke taal uitlegt waar dat overgeromantiseerde leven van een schrijver nu werkelijk om draait. Geen absint en lucide dromen, maar vele twijfelende uren achter een kaal en kil bureau.

CIJFER
8