De conceptuele kunst als ultiem terreurwapen. Nochtans had de Franse grootmeester Enki Bilal iets heel anders in gedachten toen hij in 1998 aan een nieuwe sf-reeks begon te schrijven. De oorlog in zijn geboorteland Joegoslavië, dát zou het uitganspunt worden. In het eerste deel, 'De slaap van het monster', riep hij Nike Hatzfeld uit tot hoofdrolspeler, een man die zich zijn hele leven tot aan zijn geboorte ten tijde van de Balkanoorlog kon herinneren en op zoek gaat naar twee mensen die ooit zijn wieg deelden: Leyla en Amir.
Het vervolg daarop, '32 December' genaamd, bleek zijn meest morbide uitstapje in de grote boze mensenwereld. Bilal laat er alle gruwelen in los, dompelt zijn spelers onder in hun ergste nachtmerries en schrijft alle onheil toe aan A.E.A, oftewel Absolut Evil Art, waarvoor duivelskunstenaar Warhole verantwoordelijk is. De link met Bin Laden is daarbij snel gelegd. Bilal, die enkele jaren geleden nog zijn eerdere drieluik verfilmde als Immortals, werden zelfs profetische kwaliteiten toegedicht toen een fundamentalistische religieuze groepering in dat album aanslagen pleegde in New York en op de Eiffeltoren. Wat volgde was een verhaal waarin een Warholiaanse entiteit zich van zijn Nike’s lichaam meester maakt en hem ombouwt tot een radicale, artistieke slaaf. In het zo pas verschenen slot van de tetralogie, 'Vier?' verandert de terrorist Optus Warhle dan weer van identiteit. Klinkt ingewikkeld? Zou best kunnen, maar het blijft fascinerend.
Bilal, die in Frankrijk woont, verkoopt van elk album meer dan 300.000 exemplaren en het Franse blad Lire riep deel twee uit tot beste boek in de categorie ‘Literatuur’. Alle ‘echte’ romans bleven achter.