'Geen dag zonder lijn' staat er in Latijn op één van zijn aantekenboekjes. Hoewel de boekjes niet gelinieerd zijn, heeft Wieringa duidelijk lijn aangebracht in het opschrijven van zijn invallen.

Bij Tommy Wieringa komen er geen aantekeningen op kassabonnetjes terecht: Altijd draagt hij zijn aantekenboekjes bij zich. Altijd? Tijdens het gesprek trekt hij uit zijn achterbroekzak een klein zwart omslagje tevoorschijn dat na openklappen vol aantekeningen blijkt te staan. Voor zijn nieuwe roman, maar hier en daar ook een boodschappenlijstje en geheugensteuntje.
'De helft van een roman is schrijven, de andere helft is doorhalen.' verklaart hij bij het uitleggen van zijn systeem. Het begint met het opschrijven van ideeën, meestal in de kleine achterzakboekjes. 'Ik ben echt een fetisjist hoor!' waarschuwt hij als er een stapeltje Moleskine boekjes op tafel komt. 'Daar pas ik zelfs de keuze van mijn broeken op aan. Want je kunt niet een broek hebben met een te lage achterzak, dan valt 'ie eruit. Je kunt ook niet een broek hebben met een te wijde achterzak, want dan scheurt ie uit zijn bandje. Ik moet dus heel zorgvuldig mijn broeken uitkiezen, en ik heb al zo'n moeilijke beenlengte.'
Van achterzakformaat worden de bruikbare aantekeningen overgeschreven naar het 'grote aantekeningenboek' dat als directe inspiratiebron dient voor de eerste echt lopende versie, wederom in een ander cahier opgeschreven. Drie fasen, dus.
In die laatste fase wordt elk boek geschreven in een andere kleur inkt. Het meest recente project in een tabakskleurig soort bruin. 'Dat is mijn enige koketterie. Ik schrijf nu al mijn derde roman met deze hele oude Waterman vulpen, waar ik erg aan gehecht ben.' Al met al gaat het nooit erg snel: 'Eén zo'n boekje is een kleitablet, dat ik langzaam volkras.'
De kaftflapjes in de boekjes worden tijdens het gebruik een vergaarplaats van curiosa. Uit één daarvan komen onder andere veertjes, een opgevouwen krantenartikel, een visitekaartje van een 'Adult actress' ('Die heb ik ooit geinterviewd') en mysterieuze plantenzaadjes ('Misschien uit Egypte?') die direct in een speciaal zaadpotje in de vensterbank verdwijnen.
Door de foto's links krijgt u een indruk van Wieringa's kladjes. Waarvoor dat lijstje landen genoteerd staat? 'Dat zijn de landen waarin Joe Speedboot vertaald is, ik was even vergeten in welke ook alweer.'