‘We hebben het veel over klimaatverandering. Maar we praten alleen maar.’ Boer Don Raul hekelt de manier waarop er zo veel wordt geklaagd over klimaatverandering en er zo weinig aan wordt gedaan. Hijzelf probeert het anders te doen. Zijn maïsplantage, gelegen aan de zeekust van El Salvador, heeft de laatste jaren te kampen met enorme droogte. Doordat er zo weinig regen valt, zijn zijn akkers compleet verzilt geraakt. Het hoge zoutgehalte in de grond zorgt ervoor dat Rauls oogsten mislukken.
Maar Raul laat het er niet bij zitten: hij heeft maar liefst 24 kinderen voor wie hij moet zorgen en die hij een betere toekomst gunt, en dus zoekt hij naar een oplossing. In plaats van maïs focust Raul zich sinds een paar maanden op het verbouwen van cashewbomen. Die hebben heel veel minder water nodig en gedijen dus wel in het veranderde klimaat.
Het verhaal van Raul is een van de drie reportages uit de nieuwe aflevering van Metropolis, die onderdeel uitmaakt van de programmering rondom de klimaatweek bij de NPO. In verschillende programma’s op tv en radio schenkt de publieke omroep aandacht aan de wereldwijde gevolgen van klimaatverandering. Extreme droogte is een voorbeeld van hoe onze planeet verandert en staat centraal in de nieuwe aflevering van het altijd interessante buitenlandprogramma.
Een regio waar de droogte ook is toegenomen sinds de afgelopen jaren is Andalusië, een van de warmste gebieden van Europa, gelegen in het zuiden van Spanje. In een dorpje in de buurt van Córdoba heeft het zelfs al vier jaar niet geregend, beweert een dorpsbewoner wanneer een van de correspondenten van Metropolis de plek bezoekt. Neerslag is er sowieso een zeldzaamheid, maar afgelopen zomer was het er zelfs zo droog en warm (met piektemperaturen van 46 graden) dat niet alleen de lokale meertjes en moerassen, maar ook de waterreservoirs zijn uitgedroogd. Waardoor de plaatselijke bevolking afhankelijk is van zogenoemde waterwagens, die om de zoveel tijd drinkbaar water komen brengen naar het dorp.
Maar niet voor iedereen zorgt de droogte voor ellende: ergens anders op de wereld geniet iemand er juist van. In het Argentijnse Epecuen woont de 93-jarige Pablo Novak, de enige bewoner van het kleine plaatsje dat in 1985 door enorme overstromingen volledig onder water kwam te liggen, om vervolgens zo’n tien jaar later weer tevoorschijn te komen. Wat rest is een volledig uitgedroogde, plantloze ruïne van wat ooit een mooi badplaatsje was. De ultieme plek voor Novak om in vrede zijn laatste dagen te slijten.