Tom Waits zonder hoedje

Dat Flip Noorman, die eerder een voorstelling maakte over Leonard Cohen, liedjes van Tom Waits ten gehore brengt, is niet heel verrassend. Zeker in zijn begintijd deden zijn stemgeluid en songmateriaal sterk denken aan die van de Amerikaanse bard. Noorman wil vooral Waits’ teksten onder de aandacht brengen. ‘Die zijn altijd een beetje onderbelicht gebleven. Daar heeft hij zelf ook schuld aan, omdat hij overal doorheen brult. Maar hij is een waanzinnig grappige gast met heel duistere humor.’

Maandenlang moest er met het management onderhandeld worden om toestemming te krijgen voor de show. ‘We mogen de liedjes live spelen, maar filmen en opnemen mag niet. Ook is het niet toegestaan om zijn stem te imiteren, of net zo’n hoedje op te zetten als hij doet.’ Ook wilde Tom Waits een paar vertalingen vooraf lezen. ’Al met al heeft die hele voorbereiding me meer stress opgeleverd dan het maken van het programma zelf.’

Noorman begint de voorstelling met ‘Big in Japan’, wil hij wel alvast verklappen.  ‘Dat nummer staat op een compilatiealbum van punklabel Epitaph. Het is  minder hard dan de andere punknummers, maar wel rauwer. Ik kende Tom Waits al van mijn vader, maar dit lied trok me echt zijn oeuvre in.’

Het vertalen bleek nog geen sinecure. ‘Hij is een muzikale tekstschrijver. “Het kan me niet schelen of het er op papier goed uitziet,” zei hij ooit, “als het maar goed klinkt.”’

Na lang prakkiseren werd de openingszin van ‘Clap Hands’, ‘Sane sane they are all insane’: ‘Dwaas dwaas, ze zijn maarts als een haas.’ Vrij vertaald naar Alice in Wonderland. ‘Clap Hands’ is een favoriet nummer van Noorman, maar: ‘een kutnummer om te vertalen haha.’