Boevenfilm

Telefilms zijn bedoeld voor kinderen vanaf negen jaar. Dat de heftige thematiek van misdaad en straatcultuur goed werken in de levendige slotaflevering Matties van regisseur Ineke Houtman (1956) heeft vooral te maken met het script, dat bol staat van modern taalgebruik en straattaal. En ook de opgewekte rapmuziek uit de soundtrack past precies in het straatje van de jonge doelgroep. In vrijwel niets is daardoor te merken dat Matties geregisseerd is door iemand uit een veel oudere generatie, wat vaak wel het geval is bij het soort kinderfilms dat de moderne tijdgeest probeert te vangen. De film voelt daardoor natuurlijk en authentiek, want de doelgroep wordt serieus genomen, zonder dat er al te veel wordt uitgelegd of verbloemd.

Het verhaal draait om Ilias, een vrolijke, twaalfjarige jongen die samenwoont met zijn Nederlandse moeder en Marokkaanse vader. Younes, een goedgemutste vrijwilliger bij het lokale jeugdcentrum, is zijn grote idool. Wanneer die per vergissing wordt vermoord door twee onderwereldfiguren, verdwijnt ook een beschermer voor Ilias. Het snelle geld van drugscriminaliteit ligt op de loer en in zijn poging de moordenaars van Younes te vinden, zakt Ilias steeds verder weg in het gevaarlijke drugscircuit.

‘Het is voor de jeugd belangrijk om films als Matties te zien, omdat ze in toenemende mate met wapens en drugshandel te maken krijgen,’ vertelt Houtman in gesprek met De Filmkrant. ‘Dat kinderen met geweld te maken krijgen is geen particulier gegeven meer uit een Amsterdamse wijk, het gebeurt in steeds meer steden in het land. Kinderen moeten kiezen wat ze dan doen. Matties laat zien hoe dat kan.”