VPRO Gids 49

3 december t/m 9 december
Pagina 90 - ‘Meer monsters graag’

Meer monsters graag

Cas Hoekstra ,

Vampieren bevolken de vierde aflevering van ‘De kijk van Koolhoven’. Met regisseur Ruwan Heggelman spreken we over de kracht van dergelijke monsters in films.

Sadie Frost (Lucy Westenra) in Bram Stoker's Dracula uit 1992

Graaf Dracula blijft een zeer tot de verbeelding sprekend filmpersonage. De wereldberoemde vampier uit de klassieke roman van Bram Stoker werd op het witte doek vertolkt door verschillende topacteurs en is daarmee zo’n mythische figuur geworden die haast iedereen kent. De vierde aflevering van De kijk van Koolhoven behandelt de vampierenfilm. Regisseur Martin Koolhoven bespreekt in dit filmcollege de aantrekkingskracht van het wezen, en zoomt in op de verschillende manieren waarop acteurs vampieren speelden.

Vampieren, zombies of andere monsters zien we zelden terug in Nederlandse cinema. Slechts een klein groepje filmmakers houdt zich bezig met de niche, wat in het buitenland helemaal anders ligt. Daar zijn horrorfilms en -series met monsters erin vaak juist populair en trekpleisters voor een groot publiek.

Ruwan Heggelman is een van die Nederlandse makers. De 31-jarige regisseur maakte onder andere films over een zombie (Beste vrienden, 2015), een mimespeler uit een andere dimensie met speciale krachten (Mime, 2020), en het meest recent over moordende kabouters (Gnomes, 2022).

‘Monsters en andere wezens bieden een ingang tot een manier van vertellen in films die niet bereikt kan worden met realisme’, vertelt Heggelman over zijn liefde voor het monstergenre. ‘Via zo’n wezen kun je thema’s aankaarten of invalshoeken bedenken die niet altijd mogelijk zijn in verhalen met mensen. Bovendien kun je lekker losgaan als filmmaker, want je creëert iets wat in feite niet bestaat, waardoor er geen grenzen zijn aan de verbeelding van het wezen. Dat prikkelt de creativiteit enorm, en maakt het heel leuk om mee te werken.’

Heggelmans films zijn dan ook gemaakt met veel aandacht voor het uiterlijk van de monsters. In de korte film Gnomes bijvoorbeeld werkte hij samen met art director en horror-regisseur Richard Raaphorst aan het uiterlijk van de ‘killerkabouters’, die in de film door poppenspelers worden bestuurd. ‘We speelden daarbij heel erg met de verwachting van de kijker, die natuurlijk al een bepaald beeld heeft van kabouters. Langzaam maar zeker wordt in de film steeds duidelijker wat voor moordlustige wezens de kabouters eigenlijk zijn.’

Gnomes is komediehorror zoals je die zelden ziet in Nederland. Heggelman: ‘Dat is jammer, want ik denk dat er juist heel veel potentie is in Nederland op dat gebied. We moeten alleen iets meer durven.’