Meedoen is winnen

Je kunt je afvragen waarom er in de sport überhaupt een aparte vrouwencategorie is. Het antwoord is dat mannen significant sterker en sneller zijn dan vrouwen: vrouwensport moet zorgen voor een ‘eerlijk’ speelveld voor de mensen met het XX-chromosomenpakket.

Wat nu precies eerlijk is, staat centraal in Changing the Game (2019). De Amerikaanse regisseur en Emmy-winnaar Michael Barnett volgt in deze documentaire drie jonge transgenders, die uitblinken in hun gekozen sport. Mack – genetisch een meisje – won als jongen het kampioenschap worstelen voor meisjes in de staat Texas. Sarah is naast fanatiek skiër ook actief als make-upvlogger en transgenderactivist. Andraya uit Connecticut straalt sinds ze volwaardig lid is van het atletiekteam voor vrouwen.

Omdat Mack, Sarah en Andraya in verschillende staten wonen, geeft de film een boeiend inkijkje in het spectrum aan wetgevingen en meningen waardoor zij dagelijks moeten navigeren. In Texas krijgt Mack geen enkele studiebeurs aangeboden, ondanks dat hij alle wedstrijden van het worstelseizoen heeft gewonnen; iemand die testosteroninjecties neemt zou geen zuivere tegenstander zijn. De directeur van Connecticut Interscholastic Athletic Conference – een belangenvereniging voor jonge atleten – is een heel andere mening toegedaan: ‘We ondersteunen geen beleid waarin gender tijdens schooluren wordt gerespecteerd, maar bij buitenschoolse activiteiten plots niet meer.’

Eerder zoomde Tegenlicht-aflevering ‘The Gender Games’ al in op de complexiteit van het vraagstuk: hoe beschermen we de vrouwencategorie in sport zonder intersekse-atleten en transgenders uit te sluiten? De persoonlijke invalshoek van Changing the Game laat zien hoe belangrijk het is om de levenslessen te koesteren die sport ons leert. Juist voor wie harder moet knokken dan de rest biedt sporten soelaas: meedoen is belangrijker dan winnen.