Tara Lewis ,
Regisseur Sarah Vos maakte samen met Sander Snoep een intrigerende documentaire over horecabaron Won Yip. Wat drijft hem?
Won Yip in zijn kantoor
Waarom Won Yip?
Sarah Vos: ‘Hij was me opgevallen door zijn manier van communiceren. Als je hem hoort praten klinkt hij als een harde Nederlandse zakenman. Tegelijkertijd geeft hij hele grote Chinese nieuwjaarfeesten op de Dam. Dat dubbele intrigeerde mij. Toen ik hoorde dat hij, totaal on-Nederlands, het grootste, duurste penthouse in Amsterdam voor de neus van Brad Pitt had weggekaapt was ik benieuwd wat daar voor iemand achter zat.’
‘Nee, dat ging niet over een nacht ijs. Ik heb een paar keer gevraagd of ik hem kon spreken en uiteindelijk zei hij: kom over een half jaar maar terug. Dat heb ik gedaan en toen werd ik uitgenodigd op de Dam. Die eerste ontmoeting was overweldigend. Bij Won stap je in een absurde wereld. Zijn cafés op de Dam worden verbonden door een ondergronds gangenstelsel waar bierleidingen lopen. Daar ergens, in een soort container, zit het kantoor waar Won van ’s ochtends vroeg tot ’s nachts zit te werken. Alles gaat nog in postvakjes, handmatig. Terwijl hij grotendeels alleen een miljoenenfirma runt. Hij had verwacht dat ik op de glamour en glitter afkwam, maar ik zei: “Dat vind ik ook leuk. Maar ik ben vooral benieuwd wat jij daar beneden aan het doen bent.” Hij is echt een man van de handdruk en het geven van zijn woord, en hij zei meteen: gaan we doen, je krijgt volledige toegang.’
‘Mijn benadering als regisseur is dat ik snel weet wat ik interessant vind en zeg: dit wil ik laten zien. Ook de dingen die pijn doen. Ik waarschuw ook: weet waar je aan begint. Die directe benadering past bij hem. Tegelijkertijd is hij een gevoelsmens en ik ook, daar vonden we elkaar in.’
‘Ja, de eerste keer tijdens een privévertoning voor hem alleen in Eye. Ik zag een traantje, hij ontkent dat. Hij staat helemaal achter de film. Dit is het juiste moment om zijn verhaal te vertellen, vindt hij.’
‘Jazeker. Die zit in zijn allesoverheersende drang om zijn hele familie te beschermen en te zorgen dat ze het goed hebben. Daar doet hij alles voor.’
‘Ja, daarin was hij ook kwetsbaar. Hij heeft zich uiteindelijk helemaal geopend over zijn traumatische Chinese familiegeschiedenis. Hij vertelde dingen die niemand van hem weet, zelfs zijn partner niet. Dat was ook pas na anderhalf jaar filmen. We voelden die dag dat er iets ging gebeuren. Wij zijn op die manier de katalysator geworden voor een Chinees familiedrama.’
