Dat de Frans-Tunesische couturier Azzedine Alaïa op de eerste plaats beeldhouwer was, weten de meeste liefhebbers wel. Maar dat zijn kookkunsten bijna net zo beroemd waren als zijn donkere, ultravrouwelijke, vaak loeistrakke jurken, is een stuk minder bekend. Er zijn talloze anekdotes over hoe de in 1935, 1939 of 1940 geboren ontwerper (Alaïa deed graag mysterieus over zijn leeftijd) zijn bescheiden keukentje volstouwde met vers voedsel en prettig gezelschap. Vaste gasten waren onder andere zijn ‘geadopteerde dochter’ en muze Naomi Campbell, John Galliano, Tina Turner, Farida Khelfa, meesterborduurder Maximiliano Modesti en de vaste coupeuse uit Marokko. Terwijl Didine, zijn reusachtige Sint Bernardhond, op de vloer lag te snurken schotelde hij zijn gasten het liefst eenvoudige gerechten voor, zoals gekonfijte kip met citroen, kruidige couscous of salade met harissa.
Alaïa’s vader stamde af van een boerenfamilie uit Siliana, in het binnenland van Tunesië. Bij madame Pineau, de vroedvrouw die hielp bij de bevalling en familievriendin, ging Alaïa in de weekenden vaak logeren. Bij haar leerde hij de Vogue kennen. Het was ook Pineau die Alaïa inschreef bij de kunstacademie, voor de opleiding beeldhouwkunst. Het leidde uiteindelijk tot wereldfaam: zijn knap geconstrueerde jurken van lycra leverde hem in de jaren tachtig de bijnaam ‘king of cling’ op.
Ter gelegenheid van de Paris Fashion Week zendt TV5MONDE een documentaire uit die het levensverhaal van de in 2017 overleden ontwerper vertelt. Een beetje ironisch is dat wel, omdat hij simpelweg niet meedeed aan de voor anderen zo heilige kalender van modeweken en -seizoenen. De slechts een meter vijftig lange wereldkampioen jurken maken, steevast gekleed in Chinese pyjama's, presenteerde zijn collectie pas als deze af was. En dat kon, zoals u begrijpt, bij de veelzijdige Alaïa soms best wel even duren.