Noem het de Franzen-formule: na De correcties (2001) en Vrijheid (2010) worden ook in Zuiverheid (Prometheus) Grote Actuele Thema’s opgehangen aan de microworstelingen van het gezinsleven. Maar als Jonathan Franzen een one trick pony is, dan wel een virtuoze. Het verhaal van de jonge Purity ‘Pip’ Tyler die, voortgedreven door studieschulden en de zoektocht naar haar onbekende vader, terechtkomt in het schimmige web van de Julian-Assange-achtige-‘internet-onthuller’ Andreas Wolf, is een satirisch clusterbombardement.
Over de waarde en gevaren van geheimen gaat het, in de totalitaire DDR en het social-mediatijdperk. Over verstikkende moeders, milieu en manipulatie. Over Occupy en kernraketten, moraliteit en fanatisme. Resultaat: een vlijmscherpe (en niet prekerige) roman, vol oergeestige en overtuigende personages. En een masterclass in plottechnisch vakmanschap bovendien. Voor herhaling vatbaar, zo’n truc.